Beschrijving

Ruim een halve eeuw hebben emaille reclameborden met kleurrijke afbeeldingen en pakkende slogans het gezicht van stad en land beheerst. Grijnzende hofnarren, verleidelijke dames, sportieve fietsers of symbolische voorstellingen sierden kruidenierswinkels, garages, cafés en woonhuizen. Iedere fabrikant die een merkartikel voerde, bediende zich van dit opvallende reclamemedium, dat kleurecht, aansprekend en duurzaam was. Maar ook het Rode Kruis, de ANWB, Veilig Verkeer en de overheid gebruikten het emaille bord om de voorbijgangers op hun nobel streven te wijzen. Het emaille bord beleefde zijn hoogtepunt in het tijdperk tussen de twee wereldoorlogen en de jaren ′50. Daarna ging dit ijzersterke reclamemedium ten onder aan zijn eigen kwaliteit en duurzaamheid. In een tijd van steeds snellere ′vernieuwing′ van produkten passen alleen nog maar vluchtige affiches, zelfklevende stickers en sterspots van 30 seconden. Met het verdwijnen van de emaille reclameborden zijn de verzamelaars opgestaan, die ze van de schroothoop hebben gered en aan de vergetelheid hebben ontrukt.