Beschrijving

In dit boek wordt in breed parlementair verband de houding beschreven van een drietal Nederlandse politieke kopstukken met betrekking tot de dekolonisatie van Indie. Allereerst wordt ingegaan op de achtergronden van Van Mooks verbitterde reacties op zijn gedwongen ontslag in oktober 1948, de oorzaken van dit gedwongen vertrek van de laatste landvoogd en diens verantwoording van het door hem gevoerde beleid. Vervolgens worden Stikkers eerste schreden als minister van Buitenlandse Zaken gevolgd en zijn interventies in het Indonesie-beleid van het kabinet Drees-Van Schaik. Dat beleid mag een schoolvoorbeeld heten van improvisatie. Tenslotte wordt nagegaan op welke wijze minister van Overzeese Gebiedsdelen mr. Emmanuel Sassen aftrad en welke combinatie van oorzaken zijn ontslag bewerkstelligde. Hij werd overspeeld door Beel, die in de slotfase van de onderhandelingen met de Republiek een situatie schiep waarop Sassen noch Romme veel greep hadden.