Beschrijving

In 1870 werd in Nederland de doodstraf afgeschaft. Tussen 1808 en 1870 werden (afgezien van militairen) in ons land ruim 500 mensen tot deze straf veroordeeld. Nadat in 1811 de Franse strafwetgeving was ingevoerd bestond de groep mensen die zo n vonnis over zich hoorden uitspreken niet alleen uit zware criminelen. Onder hen kwamen ook kleine misdadigers, veel vrouwen en jongeren voor. Er bestond in die tijd geen rechtspleging die ervoor kon zorgen dat de ernstigste misdaden met de zwaarste straffen werden afgedaan. Oorzaak hiervan was het systeem van de imperatieve doodstrafbedreiging: was iemand schuldig bevonden aan een halsmisdaad in de zin van de wet, dan miste de rechter de vrijheid een andere straf op te leggen als de doodstraf. Daarom werd na bijna elke ter dood veroordeling binnenskamers overwogen of het vonnis ook werkelijk moest worden uitgevoerd. De Hoge Raad en de minister van Justitie verdiepten zich aandachtig in elk geval en dienden de koning, in wiens handen de beslissing over leven en dood uiteindelijk lag, van advies.